Jammer!
Bij navraag bleek de gemeente de eigenaar. Die onderhoudt de haag eromheen, maait het gras en verwijdert af en toe het onkruid van de paadjes en de trappen. Het oorspronkelijke plan was dat de buurt zelf de bloemperken zou onderhouden. Maar, zoals dat gaat, de tuinierende bewoners werden ouder of zijn verhuisd en de tuin werd langzamerhand aan zichzelf overgelaten. Ook de gemeente deed er al jaren niets meer aan. Wat jammer! vonden wij. We wilden graag een handje helpen, liefst samen met anderen in de buurt, maar hoe?

Samen Groener in het Viegenpark
Intussen zijn we ruim een jaar verder. We hebben ons aangesloten bij Samen Groener Maastricht Noord West. Deze stichting van buurtbewoners wil samen met Universiteit met de Buurt de buurt socialer en groener maken. De aandacht gaat vooral naar het Viegenpark waarin ook de bloementuin ligt. De bedoeling is om in samenwerking met de gemeente van het park een groene ontmoetingsplek te maken voor de buurten eromheen.

SamenGroener organiseert hiervoor al een paar jaar zomeractiviteiten in het park en concerten in de bloementuin. Begin 2022 worden er ook nieuwe natuurelementen geplaatst waarmee kinderen kunnen spelen.

De bloementuin
Het onderhoud van de bloementuin in het park zal stap voor stap worden overgenomen van de gemeente, maar voor dit allemaal geregeld is, zal er nog heel wat water door de Maas stromen. We willen ook de nodige verbeteringen aanbrengen: meer schaduw, meer plekken om te zitten. Het zou een prettige plek moeten worden waar je wil verblijven, met elkaar kunt afspreken en mensen tegenkomen. Als de tuin door de gemeente opgeschoond is, kan het onderhoud van de perken hopelijk weer door buurtbewoners worden gedaan.

Het onderhoud
Intussen zijn we in het voorjaar alvast begonnen. De hele lente, zomer en herfst hebben we woekeraars zoals brandnetels, distels, kweekgras en haagwinde weggehaald. Maar de meeste perken zullen door de gemeente eerst helemaal leeggehaald moeten worden, zodat we daar weer fris kunnen beginnen. Die toezegging hebben we gekregen, maar er is nog geen concreet plan. We zouden graag in het voorjaar al kleine stukjes van 1 of 2 m2 laten adopteren door bewoners van de buurt. Daarin kunnen zij bloemen maar ook kruiden planten, waar ze dan zelf verder voor zorgen.

Wat willen de bewoners?
Bij het werken in de tuin hebben we ook gevraagd naar de mening van de bewoners die zo langskwamen. De verwachtingen zijn heel verschillend. Mensen willen er een rondje maken langs de bloemen en planten, even uitrusten op een bankje, een praatje maken. Anderen komen er met kleine kinderen om ze veilig te laten spelen. Sommige ouders en kinderen hebben al meegeholpen met het tuinwerk, daarvoor nemen we altijd extra gereedschap mee. Oudere kinderen komen er zelf spelen of skeeleren en nog oudere jeugd gaat er even chillen na schooltijd. Uit de reacties blijkt veelal dat er behoefte is aan een groene plek voor ontmoeting.

2022 nieuwe start
Komend jaar worden natuurplek en bloementuin verder ingericht en dan hopen we een mooie (her)start te maken. Terwijl de verbeteringen zichtbaar worden, zullen we de buurt verder erbij betrekken met een nieuwsbrief en vooral activiteiten. We hopen dat veel buurtgenoten de stap zullen zetten om een stukje tuin te adopteren of zich bij ons aan te sluiten als vrijwilliger om de tuin mee te onderhouden.

Dan treffen we elkaar in het groen.

Ine Orbons
Toos Kop

Er zijn echter ook verschillen:

• De St.Pietersberg is van oudsher toeristisch, met veel wandelpaden.
• De noordelijke kant heeft in het verleden de groeven als stortplaats gebruikt.
• Dit gebied is nog niet ontsloten voor stadsbewoners en toeristen van buiten.
• Er is geen uitspanning zoals Bergrust; het geeft alleen speeltuin Fort Willem.
• Het noordelijk gebied maakt een verdergaande bedrijfsuitbreiding door.

Toen ons gezin in 2006 in Caberg ging wonen kregen wij een huis met vrij uitzicht. Vanuit de huiskamer zien we op ongeveer 15Km afstand de schoorsteen en affakkel toren van de DSM. Korterbij kijken we uit over de industrie van de Beatrixhaven. Nog korterbij zien we de groene omgeving van Bosscherveld en Belvédère. Sinds de herontwikkeling van deze wijken is er veel veranderd. Vooral de aanleg van de Belvédèrelaan is belangrijk geweest. Opeens kan men de bebossing van de noordwestelijke heuvel goed zien. Afgelopen jaren ging ik regelmatig het gebied verkennen. De wilde flora en fauna spreekt mij bijzonder aan. Ik ging onder en over afrasteringen om het terrein binnen te gaan. Je kan duidelijk zien dat de helling vanaf het Rondeel tot aan de grens een stort is geweest. De humus toplaag is dun en overal zie je plastic en scherven aan het oppervlakte komen. Alleen het glooiend weiland langs de Carl Smulderssingel is vrij van troep. Daar kunnen de Limousin koeien lekker grazen.

Momenteel is de natuurcompensatie van het Belvédère gebied in volle gang. Vanwege het nieuwe noorderbrug tracé zijn veel nieuwe bomen, hagen, struikgewas en bodembedekkers aangeplant. In het begin was dat voornamelijk in de Fronten; nu is ook het noordelijke gebied aan de beurt. Het is jammer dat de groene noordelijke helling door het bedrijventerrein aan het Rondeel en de Sandersweg onderbroken word. Dit is een gemiste kans van de gemeente Maastricht om de bedrijfsbestemming in dit gebied op te heffen. De panden aan het Rondeel zijn immers van de gemeente. Opmerkelijk is de aanleg van het nieuwe milieupark op deze oude stortplaats. De Sandersweg en de Belvédèrelaan zijn de enige wegen die de steilrand vanaf de lage Fort Willemweg tot aan de grens doorkruisen. De Sandersweg is al enkele jaren geblokkeerd voor doorgaand verkeer. De Belvédèrelaan heeft fauna onderdoorgangen aan de helling kant. Het zou mooi zijn als de bedrijfsbestemming voor de Belvédère groeve veranderd naar natuur. Het is mij opgevallen dat in de hete zomers de aangelegde poelen bij de steilrand snel opdrogen. Dieren, vogels, insecten moeten ver gaan om aan water te geraken.

De opgehoogde Belvédère groeve, aan de overkant van de gemeentelijke afvalzorg, is door de schaduwrijke ligging uitermate geschikt om te dienen als waterrijke biotoop. Een ander gebied dat voor herbestemming in aanmerking komt is gelegen noordelijk van Fort Willem. Het driehoekig terrein links van de Cabergerweg is al jaren in gebruik als landbouwgrond met monoteelt van bieten of mais. Het zou een uitkomst zijn als dit stuk land een groene bestemming voor de buurt zou krijgen, bij voorkeur als voedselbos. Voorstellen daartoe heb ik al jaren geleden ingediend,
echter zonder resultaat. Wat wel is aangelegd is een hellingpad vanaf de Carl Smulderssingel door een bosje naar de Belvédèrelaan. Het is het begin van een wandelpad dat in noordelijke richting langs en over de steilrand gaat lopen. Mijn laatste wens is om het lege bedrijfsterrein aan de Sandersweg een publieke functie te geven. Ik ben overtuigd dat daar, boven aan de S-bocht, een uitkijktoren een prachtig uitzicht geeft over de noordelijke Maasvallei. Niet al te ver van het centrum zou daar behalve in de winter een beperkte horeca functie op zijn plaats zijn. Een goedlopende uitspanning, zoals Bergrust, kan hier ook slagen.

De toekomst van het gebied zal afhangen van politiek, de gemeentelijke diensten, betrokken bewoners en de inspraak van natuurverenigingen. Van de 60 bewoners van de twee wijken kan je moeilijk inspraak verwachten. Het is soms complexe materie waarmee men te maken krijgt. Procedures kunnen lang duren en dan is er nog de financiering. Ik hoop dat de noordelijke St. Pietersberg voor de stadsbewoners een mooie aanvulling gaat worden op die van het zuiden. Dat de meer dan tienduizend bewoners uit de wijken van noordwestelijk Maastricht de natuurbeleving van deze omgeving gaat waarderen en genieten.

Daarna was het aan ons om met elkaar in gesprek te gaan, eigen ervaringen en gedachten over dit thema te delen. Dit gebeurde dan ook en er werd uitvoerig met elkaar van gedachten gewisseld. De een actiever dan de ander, er werd naar elkaar geluisterd en ook met elkaar gelachen. Sanne gaf alle ruimte en nam alleen even de leiding om iedereen de kans te geven iets in te brengen.

Mijn eerste ervaring met het Filosofie Café was zo positief, dat ik sindsdien probeer alle bijeenkomsten te volgen. Dit biedt mij de mogelijkheid met anderen van gedachten te wisselen, mijn eigen menig te toetsen en nieuwe inzichten te krijgen. Aangezien ik alleen leef aan de buitenrand van Maastricht Noord West vind ik het fijn om mensen uit de buurt (en elders) te ontmoeten en helpt het mij om niet ‘eenkennig’ te worden.

Ik hou ervan om op deze (veilige) manier samen te kunnen ‘filosoferen’ over allerlei dagelijkse onderwerpen, onderwerpen, die iedereen kunnen raken of waar iedereen, jong of oud, mee te maken kan krijgen.

Mijn liefde voor groen en natuur.
Die is ontstaan toen ik lid werd van een scoutinggroep in Maastricht en versterkte zich tijdens mijn jaren bij Staatsbosbeheer. Ik heb een aantal lange afstandswandelingen met rugzak en tent gelopen in allerlei delen van de wereld. Dan kom je in aanraking met ruige natuur en ervaar je dat je daar onderdeel van bent. Mens en natuur zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Is groen in je omgeving belangrijk?
Studies wijzen uit dat groen in alle opzichten bijdraagt aan een beter leefklimaat voor mensen. Niet alleen voor het geestelijk welbevinden. Ook voor de luchtkwaliteit en ter voorkoming van hittestress in stedelijke gebieden zijn planten en bomen goed. Groen neemt ook veel water op bij regenbuien zodat overbelasting van de riolering en overstromingen voorkomen worden. En groen ziet er gewoon goed uit. Kortom alleen maar voordelen.

De werkgroep Sociaal Groen Noord/West
Dit is niet de meest aansprekende benaming vind ik. Wellicht is een andere naam beter. “Ontmoet je buurt in een groene omgeving”. Daar gaat het om. Het openbaar groen in de wijken van Maastricht Noord/West nodigt niet of maar heel weinig uit tot verbinding en ontmoeting. Dat is zo’n beetje de conclusie van mensen die bij de Burgertop 200 aanwezig waren. De leden van de werkgroep nu namen deel aan die burgertop.

Doel van de werkgroep
Het sterk verbeteren van de kwaliteit van het groen door een aangename omgeving en sfeer te maken voor mensen uit de buurten Caberg, Malpertuis, Malberg, Brusselsepoort en Oud-Caberg. Een omgeving waar wat te doen is en waar mensen graag verblijven. Hoe dan? Door interessantere aanleg en indeling van groengebieden met natuurspeelplekken, kleine bosjes, waterpartijen en kleinschalige ontmoetingsvoorzieningen zoals zitelementen, een theetuin, pleintjes, een amfitheatertje en een duurzaam mulifunctioneel ‘park-buurtcentrum’. Te beginnen bij het Viegenpark. Dat is de grasvlakte tussen Caberg en Malpertuis.

Wat is er voor nodig?
Een lange adem denk ik. De ondersteuning vanuit Universiteit met de Buurt is erg belangrijk als verbindende en aansturende factor. Uiteraard is betrokkenheid van de bewoners uit de buurt ook belangrijk.

De werkgroep wil niet de zoveelste ‘club’ vergadertijgers zijn. Maar meer een plek waar ideeën opborrelen en uitgevoerd worden. De werkgroep organiseert kleinschalige activiteiten in het Viegenpark om mensen uit de buurten uit hun huizen te lokken. Het lente- en zomerfestival 2019 komen voort uit de werkgroep. Ook maken we een verbinding met de buurtcamping. Leuke dingen zien en er aan meedoen inspireert buurtbewoners om mee te doen aan het verbeteren van de woonomgeving. Dat is onze aanpak.

De toekomst
Als ik over pakweg tien jaar door het Viegenpark loop, zie ik een groen landschap waar het goed vertoeven is, waar mensen elkaar ontmoeten en samen dingen ondernemen. Kortom een gebied waar mensen op allerlei gebied beter van worden en dat een uitstraling heeft naar de buurten er omheen en zelfs naar de hele stad.

“zow dát neet sjoen zien…?”

In het buurtcentrum de Wiemerink zijn we tenslotte gaan brainstormen en zijn er enkele buurtactiviteiten gerealiseerd waaronder het zorgcafé in de Wiemerink. Ik zat bij een groepje mensen dat wilde ontdekken of het ook mogelijk zou zijn om in plaats van een gespreksgroep een filosofisch café te beginnen. We hebben brede interesses en willen graag verdieping.

Tijdens een bijeenkomst van de Universiteit met de Buurt waren er mensen die zich afvroegen of het filosofisch café niet een te hoogdravende naam is voor een activiteit in onze buurt. Filosofie, ook wel wijsbegeerte genoemd, is de oudste, theoretische discipline die het verlangen en streven naar wijsheid uitdrukt. Zou dit eventuele deelnemers kunnen afschrikken? Veel mensen zullen niet weten wat ze kunnen verwachten. Ik was nieuwsgierig om te kijken of er überhaupt mensen op af zouden komen.

Inmiddels hebben we het filosofisch café gerealiseerd. Sinds oktober 2017 zijn we in de Bibliotheek van Malpertuis een stuk of acht keer bij elkaar geweest, onder leiding van filosofe Sanne Raap, die lek keer een korte inleiding geeft. Het gemiddeld aantal deelnemers is 10 personen. Het filosofisch café staat elke maand garant voor hele interessante gesprekken. Gezien deze ervaringen blijkt een filosofisch café in Malpertuis helemaal op haar plek te zijn.

Wie zijn de moeders?
De zes moeders die er vanavond zijn stellen zich voor: Elly, Loes, Nettie, Pina, Dianne en Thea. Hun kinderen zijn bijna allemaal volwassen en uitgevlogen. Sommige moeders zitten al meer dan 30 jaar bij de moedergroep. Het is ooit begonnen tijdens de voetbalavonden op TV. Als de mannen thuis voetbal keken en de kinderen lagen op bed, konden de moeders er eens uit, ook als ze niet veel te besteden hadden. Nettie, de voorzitter en penningmeester slaat haar schrift open: de moedergroep is in 1976 opgericht door Mimi Hilven die recent overleden is. De groep is nu wat kleiner dan vroeger, maar het is een heel sterke groep vertelt Thea: ‘het onderlinge gevoel zit goed’. De moedergroep heeft bovendien de uitdaging aangenomen om een buurtkrantje uit te brengen nu de buurtgazet ermee gestopt is.

Wat brengt de moedergroep naar de Manjefiek-colleges?
De groep heeft een gevarieerd programma, meestal op de woensdagavonden. Kienen wordt afgewisseld met excursies, informatieavonden en sinds dit jaar de Manjefiek colleges. Ze kozen voor de colleges omdat ze hier iets van konden opsteken. Thea legt uit: ‘veel mensen denken, universiteit, dat zijn hoger opgeleiden, Kan ik dat wel begrijpen? Om ons heen zijn er niet veel mensen die bij de universiteit geleerd hebben. Maar het is toch voor veel mensen wel interessant’. Elly stelt voor: ‘Misschien is het leuk om ook sprekers uit de buurt te vragen. Dan denken mensen, die ken ik, dan kom ik ook.’

Wat blijft hangen?
Hier noemt iedereen wat anders, het hangt af van de onderwerpen waar ze zelf mee te maken hebben. Atrose en dementie is voor veel moeders actueel. Van het laatste college over het brein en dementie heeft Elly onthouden dat het spreken van verschillende dialecten goed is voor je brein: ‘Ik spreek Maastrichts dialect, Eijsdens en Nederlands, het is maar net wie ik aankijk: Friet, frit, patat’. Thea heeft vooral onthouden dat je ook op jongere leeftijd voor je zestigste kan gaan dementeren, ook al komt dat veel minder vaak voor. Een enkele keer pakte het college wat anders uit dan verwacht. Na het college over voeding wisten ze eigenlijk nog weinig over gezond eten, zo legt Thea uit: ‘Ik had eigenlijk verwacht dat ze zouden vertellen; om zoveel kilo af te vallen kan je dit veranderen in je voedingspatroon’. Elly: ‘het is vooral leuk als het een beetje licht blijft en als er wat actie bij is, zoals met die apparaatjes’.  Dit was het college ‘Is meten ook weten?’ Studenten van Zuyd Hogeschool lieten het publiek kennismaken met technische snufjes zoals de knijpkrachtmeter, stappenteller, en een leugendetector.

Wat kunnen de ‘hoogopgeleide experts’ leren van ervaringen uit de buurt?
De verhalen van de groep laten zien dat specialisten in de zorg ervaringen van patiënten soms niet goed begrijpen. Loes vertelt over een lang traject waarin ze verlichting van de pijn door artrose zocht. Na een informatieavond, veel telefoontjes, gesprekken en misverstanden kreeg ze van de pijnspecialist het advies om veel paracetamol te slikken. ‘Ja ik weet ook dat ik niet beter kan worden, maar waarom moet ik naar zo’n informatieavond om uiteindelijk zo’n antwoord te krijgen, daar had ik toch wat anders van verwacht’. Nettie geeft andere voorbeelden die laten zien dat ook apothekers hardleers kunnen zijn, en haar steeds de verkeerde variant van een medicijn meegaven, ondanks haar uitleg dat ze daar slecht op reageerde. ‘Waarom staat er dan “medische noodzaak” bij een recept als de apotheker iets anders kan besluiten?’ Gezondheidsexperts zouden van deze ervaringskennis veel kunnen leren.

Welke onderwerpen verdienen aandacht in de colleges?
De groep brengt vooral sociale onderwerpen naar voren die met gezondheid te maken hebben: de weg vinden in de zorg, de wijkverpleging, burenhulp, en waar kan je hulp vragen als je met een gebroken enkel thuis zit? Daarnaast is armoede een groot probleem dat meer aandacht verdient. Loes legt uit dat zij zich vooral zorgen maakt dat mensen met weinig geld te laat naar een dokter gaan omdat ze dan toch iets moeten betalen.  ‘Het spreekwoord is toch “klagers hebben geen nood” de mensen die het echt met heel weinig moeten doen die hoor je niet zo snel.’ Nettie vult aan dat we het probleem met de apothekers ook eens kunnen aankaarten, ‘er is veel ruzie bij die apothekers hier omdat er voor alles betaald moet worden’. Zo vragen ze bijvoorbeeld 12,95 voor “handelingskosten”, maar het is voor patiënten onduidelijk waarom.  De moeders bespreken de toegenomen verschillen tussen arm en rijk. Ze denken niet dat iedereen gelijk moet worden aan elkaar maar de verschillen worden nu wel erg groot, en mensen leven steeds meer op zichzelf. Dat is ook een onderwerp: ‘hoe ga je dit in een land veranderen, dat je weer wat saamhorigheid krijgt?’

Deze tips nemen we mee naar de ‘Universiteitsraad’ 20 juni 2018, waarin mensen uit de buurt en andere betrokkenen in gesprek gaan over het programma voor volgend jaar. Met een hapje en een drankje kijken we terug op de activiteiten van de Universiteit met de Buurt van het afgelopen jaar en bespreken we ideeën voor volgend jaar. Wie mee wil denken kan zich aanmelden bij metdebuurt@maastrichtuniversity.nl

Voor mijn studie aan de Universiteit Maastricht heb ik namelijk een onderzoekje gedaan onder de jeugd in Maastricht Noordwest. Ik heb gekeken hoe jongeren die opgroeien in de verschillende wijken van Noordwest betekenis geven aan hun woonomgeving, gezondheid en welzijn. Samen met de jongeren en met andere betrokkenen heb ik om de tafel gezeten. Wat is volgens hen echt belangrijk voor hoe ze zich voelen?

Hier kwam uit dat de jongeren vaak op zoek zijn naar een gevoel van ‘thuis zijn’, en naar antwoorden op vragen als ‘wie ben ik nou echt?’ en ‘wat wil ik bereiken?’. Veel volwassenen herkennen die zoektocht nog uit hun jeugd. Het was bijzonder om te zien dat de jongeren zingeving erg belangrijk vonden voor hun welzijn. Ze benadrukten het belang van het hebben van doelen en idealen, en dat het belangrijk is zelf de eigen regie in handen nemen.

Opgroeien in een omgeving als Noordwest brengt echter heel wat struikelblokken met zich mee. De jongeren zeiden het gevoel van ‘thuis zijn’ niet te kunnen vinden in hun directe leefomgeving. Ze voelen zich niet verbonden met hun buurt en brengen hun tijd door buiten Maastricht Noordwest, zoals bij schoolvrienden die in andere wijken wonen. Of, als de thuissituatie al niet helemaal lekker loopt, spenderen ze meer tijd op de straat, waarbij de kans dat ze in aanraking komen met criminaliteit of drugsgebruik hoog is. Ze vertelden ook dat ze last hebben van de stempel van ‘achterstandswijk’ – dat heeft negatieve invloed op hoe goed ze zich voelen over hun woonomgeving en over zich zelf, en levert gevoel van schaamte op. Maar ‘gezondheid is geloofskracht’, zo sprak een jongen van 18 jaar uit Caberg, waarbij hij het belang van sociale contacten benadrukte, ‘ik haal energie uit de positiviteit van de mensen om me heen’.

Benieuwd naar andere uitspraken van de jongeren uit Noordwest of meer details over mijn onderzoek? Kom dan naar mijn mini-presentatie op 1 februari in het jongerencentrum van Trajekt!

Wat maakt Malberg een fijne wijk?
Het aanbod aan winkels en buitensporten is goed. Je bent ook binnen een paar minuten in het buitengebied. Daarnaast heerst er een goede dynamiek en wordt er veel georganiseerd door vrijwilligers voor de ouderen en de mensen die het, al dan niet tijdelijk, niet alleen redden. Door de goede sociale controle kunnen kinderen in Malberg veilig op straat spelen.

Ben je actief in de buurt?
Ik ben voorzitter van de volkstuindersvereniging, dat doe ik omdat ik het belangrijk vindt dat de vereniging op die locatie voor Malberg behouden blijft. Ik zou me Malberg niet kunnen voorstellen zonder volkstuinen. We zijn nu bezig met een project dat binnenkort start, waarbij mensen die weinig te besteden hebben gratis kunnen komen tuinieren. In ruil geven ze dan 10% van hun oogst aan de buurtbistro in Centre Manjefiek. Zo creëren we verbindingen in de buurt, je haalt mensen uit hun isolement en geeft ze het gevoel dat ze iets voor een ander kunnen betekenen. In maart starten we met de werving.

Ook organiseerde ik onlangs met andere buurtbewoners een kerstboomverbranding met lampionnentocht. Dat was vroeger altijd een happening maar jarenlang lukte het niet dit te organiseren. Het is fijn dat we nu weer de medewerking hebben van de gemeente. Ik doe dat omdat ik het belangrijk dat de wijk ook nog eens samenkomt. En zo maken de nieuwkomers, of ze nu uit Syrië of uit de Randstad komen, ook kennis met lokale Maastrichtse tradities.

Er is in Malberg een nieuw buurtnetwerk in oprichting. Zijn er zaken die jij samen met het buurtnetwerk zou willen oppakken of aankaarten?
Ik maak me wel zorgen om de uitbreiding van de industrie in Lanaken en de plannen voor een weide met zonnepanelen vanuit de gemeente. Dit brengt Malbergs mooie buitengebied in gevaar. Nu ligt die 2,5 km van mijn woning vandaan en is het geluid nog niet hinderlijk. Dadelijk komt dat op sommige plekken vooral bij de nieuwbouw tot op 300m van de bebouwing.

Wat kunnen de Universiteit en de Buurt van elkaar leren?
De universiteit kan leren dat de echte maatschappij hier gebeurt. En het is voor de buurt goed dat de mensen die dat wensen nieuwe kennis op doen. De ene voelt zich vertrouwd met internet en de andere vraagt het liever aan een specialist. Dan kan bijvoorbeeld tijdens een Manjefiek college. Hoe vaak krijg je nu die kans?

Heb je een wens voor de toekomst?
Ik heb genoeg ambities en wensen. Voor de buurt hoop ik dat de gemeente de wijk nog serieuzer gaat nemen en dat er voorzichtig om gegaan wordt met de voorraad sociale huurwoningen. Ook de kinderen van Malberg moeten op Malberg kunnen blijven wonen om die identiteit te bewaren. Voor mezelf hoop ik komend voorjaar af te studeren en verkozen te worden in de gemeenteraad. Ik kan niet wachten om aan de slag te gaan.